Wreszcie

wystarczyło zsiąść z roweru
i przycupnąć na ławce
w małym podmiejskim parku

wystarczyło przez chwilę nic nie mówić
o niczym nie myśleć
nie szukać powiązań i zależności

wystarczyło po prostu patrzeć
na miękką zieleń liści
chropowaty brąz pni

na gładki błękit nieba
na rozedrgane światłocienie
ciepłego wiosennego popołudnia

aby na krótką — krótką — chwilę
zniknęła gdzieś cała szarość
pustka lęk niepewność

aby w zielonej ciszy usłyszeć
niewiarygodną harmonię
ptasich głosów

aby dotknąć wszystkimi zmysłami
szmeru wiatru pośród liści
promieni słońca na twarzy

aby przypomnieć sobie
skąd się bierze
Prawdziwa Muzyka